Joegoslavië was vroeger één groot land, het lag in het Balkangebied. Joegoslavië viel in de jaren 90 uit elkaar. Opeens was er niet meer één land maar waren er zes: Bosnië-Herzegovina, Kroatië, Servië, Montenegro, Slovenië en Macedonië.
Er waren daar toen veel burgeroorlogen. Het was daarom niet veilig om in deze landen te wonen. Veel mensen vluchtten weg en gingen onder andere naar Nederland om asiel aan te vragen. Je vraagt asiel aan als het niet meer veilig is in het land waar je geboren bent.
Er ontstond een vluchtelingenstroom van meer dan zes miljoen mensen, het grootste deel hiervan waren mensen uit Bosnië, Servië en Kroatië. In 1994 werd het recordaantal asielzoekers in Nederland bereikt met meer dan 50.000 aanmeldingen. Deze mensen kregen een ‘ontheemdenstatus’. Dan blijf je buiten de asielprocedure, waardoor mensen na de burgeroorlog weer terug konden naar hun geboorteland. De burgeroorlog stopte helaas niet en pas jaren later kregen de vluchtelingen asiel in ons land.

Joegoslavië lag dichtbij Turkije. Turkije heette vroeger: het Ottomaanse rijk. Dat rijk wilde groter en groter worden. Zo kwamen ze ook in het Balkangebied terecht. In het Ottomaanse rijk geloofden de mensen in de islam. Zij waren dus moslims. Het Ottomaanse rijk kwam in steeds meer gebieden van Joegoslavië. En veel mensen daar namen het islamitisch geloof over.
Maar Servië liet zich niet veroveren. De Serviërs hoorden bij Rusland; en de Russen volgden het orthodoxe geloof. Dit is een stroming vanuit het christendom en dat geloof namen veel Serven over. Ook had je in het noordwesten van Joegoslavië gebieden die rooms-katholiek waren. Je ziet het al: veel diversiteit. Verschillende volken met verschillende geloven bij elkaar. Dat kan goed gaan of… niet! Helaas ging het vaak mis. Met onrust en ruzies tot gevolg.

Uitzetcentra. Dat woord heb je vast weleens gehoord. In Nederland hebben we twee uitzetcentra. Dat is een cellencomplex waar mensen geen gevangenisstraf hebben maar in voorlopige hechtenis zijn. Ze zijn ingesteld voor illegaal in Nederland verblijvende vreemdelingen van wie verwacht wordt dat ze op korte termijn uitgezet kunnen worden.
Uitzetcentra zijn vaak in opspraak. Vooral omdat het er vaak strenger toegaat dan in gewone gevangenissen. Zo krijgen mensen moeilijker toegang tot artsen en juristen. Tegenstanders van deze uitzetcentra vinden dat het soms lijkt alsof vreemdelingen als criminelen worden behandeld. Dat zijn ze niet! Het Nederlandse kabinet heeft er immers voor gekozen om illegaal verblijf niet strafbaar te stellen.
Voor gezinnen met kinderen is er een speciaal gezins-uitzetcentrum in de gemeente Zeist.

‘Die vrouw is al goed ingeburgerd.’
Eigenlijk zeg je dan: ze kan goed meedoen met alles. Ze spreekt de taal aardig, weet hoe de samenleving in elkaar zit en kan zich behoorlijk goed alleen – of met een beetje hulp – redden.
Vluchtelingen die voor lange tijd in Nederland komen wonen en een verblijfsvergunning hebben, moeten verplicht inburgeren. Ze doen dan mee aan een inburgeringscursus en sluiten dat af met een verplicht examen. Daar moet je aan meedoen als je:

• tussen de 18 en 67 jaar bent;
• een verblijfsvergunning hebt;
• geen paspoort hebt van de Europese Unie of Turkije.

De inburgering is sinds 1 januari 2007 bij wet verplicht. Vanaf 1 januari 2022 vindt inburgering meer in de praktijk plaats. Dat betekent vooral meer ontmoetingen met Nederlanders en werkervaring zien te krijgen.